MANTILITY Times Issue 8 | woMANTILITY | Art

woMANTILITY Project

Women of the world want and deserve an equal future free from stigma, stereotypes and violence; a future that’s sustainable, peaceful, with equal rights and opportunities for all. To get us there, the world needs women at every table where decisions are being made.

The Project woMANTILITY is a community of women, professionals and burgeoning talents that inspire, teach, share and network. The MANTILITY team promotes, celebrates and collaborates with institutions, individuals and companies to support and elevate personal stories and/or brand goals that relate to gender equality.

mantility_times_8 MANTILITY Silk Scarf: Silk Scarf She Man | woMANTILITY Project | 70x70cm | 100%Silk from Soufli

The first woMANTILITY action is dedicated to the support of Women’s Advisory Center of the Municipality of Kavala. On the occasion of the International Women’s Day (March 8th), MANTILITY and Tsiakiris Silk House, with the help of their partners, implement an action for supporting the Center’s aims.

Specifically, as part of the woMANTILITY project, a new silk scarf is designed and produced, dedicated to “the half of the world”. The scarf is entitled “She Man”, referring to the homonymous poem by the poet Zoe Karelli, is made of 100% silk from Soufli, its dimensions are 70x70cm and its price is 100 euros. All proceeds from the first fifteen (15) silk scarves will be donated to the needs of the support and awareness actions implemented by the Women’s Advisory Center of the Municipality of Kavala.

woMANTILITY | She Man

Silk Scarf She Man | woMANTILITY Project | 70x70cm | 100% Silk from Soufli

Unfortunately, the poem is available only in Greek:

Η άνθρωπος – Ζωή Καρέλλη

Εγώ γυναίκα, η άνθρωπος,

ζητούσα το πρόσωπό Σου πάντοτε,

ήταν ως τώρα του ανδρός

και δεν μπορώ αλλιώς να το γνωρίσω.

Ποιος είναι και πώς

πιο πολύ μονάχος,

παράφορα, απελπισμένα μονάχος,

τώρα, εγώ ή εκείνος;

Πίστεψα πως υπάρχω, θα υπάρχω,

όμως πότε υπήρχα δίχως του

και τώρα,

πώς στέκομαι, σε ποιο φως,

ποιος είναι ο δικός μου ακόμα καϋμός;

Ω, πόσο διπλά υποφέρω,

χάνομαι διαρκώς,

όταν Εσύ οδηγός μου δεν είσαι.

Πώς θα δω το πρόσωπό μου,

την ψυχή μου πώς θα παραδεχτώ,

όταν τόσο παλεύω

και δεν μπορώ ν’ αρμοστώ.

«Ότι διά σου αρμόζεται

γυνή τω ανδρί.»

Δεν φαίνεται ακόμα το τραγικό

του απρόσωπου, ούτε κι εγώ

δεν μπορώ να το φανταστώ ακόμα, ακόμα.

Τι θα γίνει που τόσο καλά,

τόσα πολλά ξέρω και γνωρίζω καλλίτερα,

πως απ’ το πλευρό του δεν μ’ έβγαλες.

Και λέω πως είμαι ακέριος άνθρωπος

και μόνος. Δίχως του δεν εγινόμουν

και τώρα είμαι και μπορώ

κι είμαστε ζεύγος χωρισμένο, εκείνος

κι εγώ έχω το δικό μου φως,

εγώ ποτε, σελήνη,

είπα πως δεν θα βαστώ απ’ τον ήλιο

κι έχω τόσην υπερηφάνεια

που πάω τη δική του να φτάσω

και να ξεπεραστώ, εγώ,

που τώρα μαθαίνομαι και πλήρως

μαθαίνω πως θέλω σ’ εκείνον ν’ αντισταθώ

και δεν θέλω από κείνον τίποτα

να δεχτώ και δε θέλω να περιμένω.

Δεν κλαίω, ούτε τραγούδι ψάλλω.

Μα γίνεται πιο οδυνηρό το δικό μου

ξέσκισμα που τοιμάζω,

για να γνωρίσω τον κόσμο δι’ εμού,

για να πω το λόγο δικό μου,

εγώ που ως τώρα υπήρξα

για να θαυμάζω, να σέβομαι και ν’ αγαπώ,

εγώ πια δεν του ανήκω

και πρέπει μονάχη να είμαι,

εγώ, η άνθρωπος.

In the same framework, a series of limited posters dedicated to woman by Rima Lyma. All proceeds will go to Women’s Advisory Center of the Municipality of Kavala.